ankara'da her sonbahar hüznün habercisidir, ama bu kez hüzün sonbahar'ın habercisi...
hüzün ki en çok yakışandır bize, bize ankara'da ve her sonbaharda... her sonbahar güzeldir ankarada aşk marazlılar için, ne de olsa hüzündür olgunlaştıran insanı... hüzün; sabretmek istemeden, elden bir şey gelmeden, isyan etmeden, onurla acıyı yaşamaktır. ankara'da hüzün başka bir hüzündür.
yine baharlar gelecek diye sonbahar'ı adamdan saymayıp bir bekleyiş başlar ilkbahar için ankara'da her kış yaklaştığında... her kış yaklaştığında -ki yaşanılan muhtemelen sonbahardır, konum nedeniyle zaten ilk bahar olmuyor kıştan önce ankarada h,ç bir yerde olmadığı gibi- sonbahar hiç olmazsa elde kalan bahardır...
kurmuş da olsa bir yaprak, son bir kez de olsa ılık bir rüzgar, ha yağdı yağacak bir gök yüzü, farkında olmadan yaşanılan telaş ve bir cadde ankarada. sahi neden sonbahar caddesinde son bir sigara içip de gelecekten umutsuz olup yine güzeldi yaşamak diyemeyecek kadar zamansız olunur ankara'da...
