"ayagını topraga basacaksın arkadas" görüşünü hayat felsefesi olarak bellediğim için tavrımı net koydum;
- kusura bakma ben binmem!!..
binilecek gibi bişey degil arkadasım kamikaze de diyen var ranger da, üstünden bi kolluk gibi birşey geçiriyorlar ama adam havada yarasa gibi tutuyor seni resmen.
- ayıp mı lan korkuyorum işte
dedim ikinci gün. arkadaslarıyla kamikaze midir nedir ona binerken ben roman bi ablanın korudugu kaleye marlborosuna penaltı atıyordum. onda da top hileli birader istedigin yere vuramıyosun. ayrı tabi..
üçüncü gün kamikazeye binememenin erkeklikle ilişkisi hakkında biraz agır konustu * bi de baktım küçücük şoparlar biniyor buna, "binerim lan" lan dedim ama asıl konuyu da unutmadım tabi;
- kaç lira ajan bunun jetonu ?.
o akşam eve giderken almayı planladıgım sigaradan vazgeçerek jetonları aldım ve bindik. böyle aletlerde yanındaki korktugu zaman insan daha mı zevk alıyo nedir ben üç senedir bu kadar heyecanlı görmemiştim.
biner binmez insanda bir pişmanlık oluyor yanlız, kapıların kapanmasını beklerken kurtulup o demirlerden koşmayı planlamadım degil. zaten yusuf yusuf katsayısı gitgide artıyorken sabahtan beri orada lunaparktaki insanları izledigini düşündüğüm velet bagırdı;
- abii, gözlüğü çıkar bence bak düşmesin sonra!!??
