hayatı özlemektir, büyüdükçe elimizden kayıp giden...
küfürsüz bi muhabbeti özlemektir. keyfince çizgi filmlerden, oyunlardan konuşabilmeyi; nefesin kesilene kadar kovalamaca oynayabilmeyi, "o bana ne der, bu ne der?" diye yapmak istediğin şeylerden vazgeçmediğin günleri özlemektir.
kız-erkek ayrımı nedir bilmediğin, "acaba elim yanlış bi yerine değer mi?" diye sorun etmeden kızlarla oyun oynayabildiğin, toplu taşıma araçlarında "acaba rahatsız oluyor mudur? duracak yerde yok başka hay allah!" demediğin, daha hiç bi kız için kavga etmediğin, aranın bozulduğu bi arkadaşının olmadığı günleri...
parasızlık nedir? zengin-fakir ayrımı nedir bilmediğin, acaba "şu kadar para harcasam, arkadaşlar harcıyamaz. ayıp olur mu?" demediğin; paylaşmaktan ve daha da güzeli paylaşılmaktan çekinmediğin günleri... dost-düşman demediğin, herkesle arkadaş olduğun, paylaşıldığın günleri özlemek...
hayatı özlemektir aslında. kafamızı kurcalayan, bizi sürekli rahatsız eden ve yaşamımıza yön veren, belki de bizim yerimize yaşayan sorularla yaşıyor muyuz ki?
