(bkz: geçmiş zamanın peşinde) eserinin giriş kısmında, sadece uykudan uyandığı anda gözlerini açma hadisesine yanlış hatırlamıyorsam -yakup kadri tercümesinde- 30 sayfa kadar tahlil ile başlayan yazar; bu kadar tahassüse ancak dostoyevski’de rastlayabiliriz.
bu arada, alain de botton “eğer proust’u seviyorsanız bir başka proustsever bulmak genellikle akraba bir ruhla karşılaştığımız anlamına gelir.” diyor. çok haklı; bu vesileyle tüm akrabalara selam ediyorum.
