her baba adayının ve babanın okuması gereken kılavuz niteliğindeki kafka eseri. okurken, kafka'nın ruh dengesinin hassaslığını da hesaba katmayı unutmamak gerek tabii. ama şu cümleler ne demek istediğimi daha net anlatacaktır:
"kaygılı bir çocuktum ve bütün çocuklar gibi söz dinlemez olduğuma da eminim, annemin beni şımarttığı da olmuştur elbet ama baş edilmesi çok zor bir çocuk olduğuma inanmıyorum; bana arkadaşça bir söz ile sadece elimi tutarak ya da güzel bir bakışla yaklaşsaydın benden istediğin her şeyi alamayacağına inanmam mümkün değil."
"örneğin; sık sık aynı kabinde soyunduğumuzu hatırlıyorum. ben zayıf, çelimsiz ve kırılgan; sen, güçlü,uzun, iri yapılı. kabinin içindeyken bile kendimi çelimsiz bir zavallı gibi hissediyordum, sadece senin karşında değil bütün dünyanın karşısında da öyleydi çünkü benim için her şeyin ölçütü sendin. ama kabinden dışarı adım attığımız an , herkesin önünde ben,; senin elinden tutmuş, iskele kalaslarının üzerinde çıplak ayaklarıyla tedirgin küçük bir iskelettim., sudan korkardım ve senin bana iyi niyetle gösterip durduğun ama beni utançtan yerin dibine geçiren yüzme hareketlerini bir türlü beceremezdim sonra da çaresizliğe kapılırdım."
bunları ve daha fazlasını okuyunca benim de babama birkaç mektup yazasım gelmişti!!!
