2012'den 2016 yilina kadar gordugum kanser tedavisi surecinde hic antidepresan kullanmadim. sadece 8 ay bilfiil hastanede yattigim donemde uyuyabilmek icin dusuk doz xanax ve ativan kullandim. ta ki 2016 yilinda ilik nakli olana kadar.
naklin ilk 6 ayi cok zorlayici oldugu icin dogal olarak psikolojim bozuldu. nakil sureci ne kemoya ne de baska bir seye benzer. dayanikli olmakla bilinen beni bile perisan etmistir.
o zorlayici sureci prozac kullanarak hafiflettim. bu ilacin fazlaca faydasini gordugumu soyleyebilirim. ayrica sayesinde guzel de kilo verdim.
lakin pespembe bir tablo cizmeye tabii ki gerek yok. her ilac gibi yan etkisi tabii ki var. gece uyku bolunmesi ve huzursuz bacak sendromu yapmasi beni en cok rahatsiz eden yanlariydi. ama asil birakma sebebim kemoterapiden ve kortizondan zaten bitap dusmus olan karacigerime( ve kismen bobregime) fazla yuk bindirmemekti. sonuc olarak 2016 sonundan beri prozac'i kullanmiyorum. ama bugun geldigim noktada kendisine ihtiyac duydugumu hissettim. hala naklin etkilerini yasamama ragmen sebep kesinlikle bu degil. losemi gibi bir hastalikla basa cikabildim lakin insanlarla basa cikamiyorum. en yakinlarim beni dibe cekiyor. katlanamiyorum... karacigerimi ve bobregimi bir kenara birakip prozac'a tekrar baslayacagim. organlarim beni yari yolda birakana kadar en azindan mutlu yasamak istiyorum...
