bende hep karşıydım özel hastanelere ne zaman çocuk oldu anladım devlet hastanelerinden bir bok olmayacağını.
devlet hastanesinde sıkıntı ilk başta sıra almakla başlıyor, sıra dediysem gişede işlem yaptırmak için sıra direk randevu değil hadi şans eseri istediğin tarihe aldın kendini şanslı hissediyorsun ama olaylar bundan sonra başlıyor.
gidiyorsun gişede bekliyorsun orada işlerini hallettin geçiyorsun doktorun kapısına. çocuk için gelmişsin normal rutin kontrol veya bir rahatsızlık için ama kapının önü deli gibi kalabalık, havasız gürültülü. başlıyorsun beklemeye....
araya girenler, bir şey soracağım diyenler, başka personelin getirdiği sıra almamış yakınları derken sıra sana geliyor. içeri giriyorsun havasız, kışın soğuk yazın sıcak bir oda doktor kafasını kaldırmadan soruyor " neyi var " ( burada doktorunda yapacak bir şeyi yok çünkü günde bakması gereken hastanın 2 katı kadar hasta bakıyor) " rutin kontrol, 3 ay sonra gelin demiştiniz " diyorsun. tanımıyor ( çok normal ), keşke gelmeseydin bir şeyi yoksa bile artık olacak hastalık kol geziyor bu koridorlarda dercesine bakıyor. uyku-yeme düzeni ve yaşıyla orantılı bir kaç soru soruyor cevaplıyorsun. " tamam, 3 ay sonra gelin" diyor. çıkıyorsun gidiyorsun.
akşamına daha bakmışsın çocuk hasta. o havasız berbat ortamdan kapmış bir şeyler. tekrar hastaneye götürsen dert, götür mesen dert.
özel hastanede ise arıyorsun tak randevuyu veriyor. gişeye gidiyorsun katkı payını ödüyorsun geçiyorsun doktorun kapısına. verilen saat en fazla 5-10 dakika sarkıyor. içeri giriyorsun sürekli aynı doktora rutin kontroller için gidiyorsan tanıyor sen daha bir şey söylemeden hemen alıyor çocuğu başlıyor kontrollerine detaylı güzel bir kontrol sonrasında boy kiloya bakıyor. " uyku- yeme düzenini soruyor sıkıntı varsa tavsiyelerde bulunuyor, bu yaşlarda böyle olur şöyle olur diye anlatıyor, şunlara dikkat edin diye uyarıyor, biz soruyoruz o bize detaylı bir şekilde güzel güzel anlatıyor. çocuk doktordan korkmasın diye ona sevimlilik yaparak ( bazen şarkı söyleyerek, bazen ilgisini çekecek sesler mimikler yaparak) muayene edip bizleri yolluyor. 3 ay sonra görüşürüz diyor.
belki biz biraz şanslıyız doktor bakımından ama neden bütün hastaneler bu standartlarda olmasın çok mu zor bunları yapmak, çok mu zor doktorlara bıkkınlık vermeden daha güzel ortamlar sağlanmak. sağlık, eğitim, barınma, yaşama gibi temel haklar neden ülkemizde pek önemsenmiyor veya en güzel şekilde sağlanamıyor.
