Önce kabul gelir
Sonrası yalnızlık
Yalnızlık;
Baktığın yolun dümdüz olduğunu görmek gibi
Bir bahçede tek başına kalmış bir ağaç gibi
Gemi yüzü görmeyen bir liman gibi
Düşmanlarına bile ihtiyacının olduğu bir büyük çaresizlik gibi
Annesinden ayrıldığı ilk anda ilk göz yaşını döken bir bebek gibi
Kederli
Çok kederli...
Ama yine de
O kederden kurtulmaya çalışmanın
insanı küçük düşürdüğüne inanıyorum
Yalnız kalmayı göze aldım
Bir kere göze aldım, şimdi bir daha
Gitmeyi göze aldım
O kederi göze aldım
Ellerimin
Gözlerimin
içimin en derinde ki
O her şeyini kaybetmiş adamın tanıdığı o kederi
Kimsenin görmediği bir adamın kederini...
Kimsenin görmediği bir adam
Var olduğunu nasıl ispatlayabilir ki?
ispatlayamaz, yapamaz
Şimdi gidiyorum
Onun kabul etmesi için
Onun büyümesi için
Onun yalnızlığı tanıması
Ve kendine sarılması için gidiyorum
Şubat,
Özür dilerim.
