Aşk dediğin şey evlendikten sonra geçer, işe olan nefret ise parayı cukkaladıktan sonra geçer.
Nilşanlılık dönemi vs'de aşktan beynim yanmış vaziyetteydi. Evleneceğim günü iple çekiyordum. Gün geldi, evlendim. Yatakta eşime baktığımda 'bu gerçek mi' diye mutlu oluyordum. Aradan 10 yıl geçti şimdi, aşk maşk kalması mümkün mü? Değil elbette. Ama seviyor musun, mutlu musun? Elbette.
iş olayına gelince üniversite bitip ilk işe başladığımda 'ulan nerden seçmişim bu mesleği' diye kendime az sövmedim. ilk yıllarda patron altında ezilip sömürülüp yeterince iyi maaş almayınca psikolojik olarak çok daha fazla çöküntü yaşadım. Sonra kendi işimi kurunca mesleğime olan bakış açım değişti, ulan iyi ki bu mesleği seçmişim demeye başladım.
