Eğer dönebilsem şuan kardeşimle kavga ettiğimde hala bana tuhaf tuhaf bakmazlar. Çocuk diyip geçiştirirlerdi.
Oysa şimdi büyüdüğün defalarca yüzüne vuruluyor.
Belki sokak çocuklarıyla ip atlamaya çekinmezdim. Tuhaf bakışlardan utanmadan sevinçle iki ucundan tutulan ipe ben de kaynak yapardım aradan.
Çocuk olsaydım annem hala eve gelirken deterjan poşetlerinin içinde Bi çikolata ile gelirdi oysa büyüdüm buna ne gerek kaldı ki?
Canımı sıkan insanların karşısına oturup ağlama gibi Bi lüksüm de olurdu. Kimse tarafından yadırganmazdım gözyaşlarımı ulu orta yerde boşladığım için..
Nasıl olsa çocuk derlerdi.
Galiba çocukken daha Bi özgürdük de kıymetini bilmemişiz.
