Bundan yaklaşık yirmi gün önce sorsanız "Önyargı ile yaklaşmayın abi, ne yapacak o da kuş sonuçta." Derdim. Ama artık, dedelerimin nenelerimin ne kadar haklı olduğunu biliyorum!
"Besle kargayı oysun gözünü." Diyen atalarımın önünde saygı ile eğiliyorum.
Resmen fobi oluşturdu hainler.
Yazık, köşede yavrusu düşmüş uçamıyor. Biraz yaklaşıp, "ay yavruuum belediyeyi arayayım da baksınlar" diye düşünürken 'gaaaaak' sesi eşliğinde kafama vurman oldu mu sayın karga?
Tamam birçok kadında olmayan annelik içgüdünü vallahi taktir ediyorum ama saldırman şart mıydı?
Bak sahile geldim, iki yürüyeyim dedim. mis gibi hava. Ama bırak denizin tadını çıkarmayı yürüyenedim bile!
Varlık halinize göre yolda zikzak çizdikçe, Etraftan insanlar "ne yapıyor bu mal?" Diye yüzüme bakıyorlar.
Korkuyorum arkadaş, hiç mi korkan insan görmediniz?
