Kabuk bağladıkça kaşıyıp onunla (yarayı açan) yaşadığın son ana dönmeye uğraşmayacaksın. Sonra yaraya merhem olmaya çalışan hemşirelere şans tanıyacaksın. Ondan gelen yara da olsa razıyım beraber yaşamaya demeyeceksin. Zaman tanıyacaksın kendine. En sonunda da derin bir yara ne kadar iyi olur ise o kadar geçer. Yani tanrı bir iz bırakır sende, olur da hatalarını unutursan hatırla diye.
