ihtiram ifadesidir. “El öpmek” de el öpülmez, pek sanatlı blr hareketle davranılır. Nitekim batılı âdetlerinde dahî hanımların elleri “saygı” kasdı ile bu tarz öpülmektedir; yani öpülmez, çevik ama nazik, sade, ne yere kapaklanır biçimde ne aşırı dik durulmadan, kısa süren bir hareket tarzı ile...
bizde büyüklerin, yani anne, baba, ağabey ve muadillerinin; baba dostlarının, özellikle piri fani dediğimiz kimselerin elleri öpmeğe davranılır; zaten, haddini ve kendini bilenler de “ellerimi öp” diye uzatmaz, uzatamaz, ayıptır; fiil ihtiram gösterene aittir.
“Fazla tevazu kibirdendir” ile “fazla mütevazı olma doğru zannederler” arasında bir köprüdür.
El öpmeğe davrananın kasdı, senin ihtiyarlığından edindiğin hayat tecrübene, kâmil hâline, iyi doğru güzel hasletlerini kendinde toplamış olmana saygı duyuyorumdur; vb...
Eli öpülmeye davranılacak olanın, elini öpülmesi için alenen uzatması, bunda gurur vesilesi araması da ayıptır.
Başka teferruatları olmakla birlikte bu güzel geleneğin ana fikri “ihtiram”dır, yani hürmet, tâzim
Neye hürmet edilip edilmeyeceği de kişinin dini inancına göre farklılık da belirtebilir.
