evet hakikattir. fakat bu hâl asosyal olanların değil, ebeveynlerinin, öğretmenlerin, hocaların ve en nihayetinde onları korumakla yükümlü olan yöneticilerin ortaya çıkarttığı blr problemdir.
teknoloji ile hayatın realiteleri arasında bir intibak kurmayı öğretmeden; ağlayan çocuğa susması için telefon vermek ve televizyon karşısına oturtmak ile başlayan sürecin blr neticesidir bu.
“ben yaşamadım çocuğum yaşasın” ayağına gençliğinde yapamadıklarının hıncını çıkartmak için “biz onunla arkadaş gibiyiz” ayağına içindeki hevesleri giderirken çocuğunu köreltenlerin çağımıza katkısıdır.
hayırlı olsun!
ha, bu arada, sosyal olup ne yapacaktır; her taraf kültür sanat festivali, ilim meclisi, oyun alanı mıdır?
büyük şehirler nefes alamamaktadır; insanlar için evlerine çekilmek artık en büyük konfor olmaya doğru gitmektedir.
