Tam olarak depresyondayım. yataktan çıkmak istemiyorum. Konuşmak istemiyorum. Anneme mutlu görünmek istemiyorum. Odamın kapısı kilitli onu dahi açmak istemiyorum. Olmuyor abi ya. Başkaları mutluluklarını gözüme gözüme sokuyor. Ama benim hayatımda bir şeyler yolunda gitmiyor. Şu üniversiteden mezun olmayacaktım. O günden sonra hayatım karabasan gibi üzerime çöktü. Bunu okuyan üniversiteli ama okuldan bezmiş, parasız, notları düşük, arkadaş kazığı yemiş kimseler varsa valla oğlum bak mezun olunca daha bin beter oluyorsunuz. Düğün salonunda ilk dansını eden damatla gelin gibi bütün gözler ve dedikodular üzerinizde oluyor. O yüzden iyisi mi siz kadrini bilin o güzelim yılların.
