afrika’dan falan bahsetmeyeceğim, benim ülkemin çocukları açken, benim ülkemin çocuk işçileri az paraya çok çalıştırılırken, benim ülkemin lise, üniversite öğrencisi bırak ailesinden harçlık almayı okurken çalışıp ailesine para göndermek zorunda kalırken afrika’ya kadar gitmiyor düşüncelerim, buralarda takılıp kalıyor.
geçtiğimiz günlerde anneannem “şöyle bir vakıf var oraya kur’an kursu için çocuklara yüz adet kur’an bağışlayacağım” dedi. kur’an ne kadardır 100 tanesi ne kadara tekamül eder bilmiyorum fakat ucuz olmayacağı düşüncesindeyim. oysa anneannem biliyor ki çevremizde maddi durumu çok kötü olanlar var, her şeyi geçtim bu aile içinde üniversite okumaya çalışan çocuklar var, biz çok mu iyiyiz, özel okullarda bir elimiz yağda bir elimiz balda mı okuyoruz ki vakıftaki kur’an kursu düşünülüyor, ben bu önümüzü görmeyip ötedekine olan yardım zihniyetini asla anlamıyorum.
