anne dinci baba solcu bir ebeveyn ürünüyüm. nerden çıktı şimdi ırkçılık? baba der oğlum sosyalizm en dogru olandır. sen sen ol hümanizmden vazgecme üç kuruş para için değerlerini pazara çıkarma cebindeki son parayı senden daha aç oldugunu düşündüğün biri için harcamaya tereddüt etme.
anne der oğlum allahın yolundan ayrılma. bizim dinimiz en güzel dindir. kul hakkına girme bile bile kötülük etme.
ulan hep hümanizm hep hümanizm. doya doya vurdu kırdı bile yapamadım çocukken. agzını burnunu kırdıktan sonra karşısına geçip 'vurucam kamçıyı vurucam kamçıyı' bakışı atamadım kimseye. birine vurmaya kalksam içim acıdı hemen.
yaş kemale ermeye, göz perdemiz kalkmaya başladı. tarih kitaplarında türk milletinin en iyi millet oldugunu öğretmeye anlatmaya bize empoze etmeye çalıştılar hep. haklıydılar belki de. yine de yedi cihanda bilinen gerçek vardı; türkler adaletli insanlar diye. bunu da bildik. kendi evimizde annemizden babamızdan öğrendik misafirperver olmayı son ekmeği de komşuyla paylaşabilmeyi. din dil ırk cinsiyet ayrımı yapmadan hem de.
aç bir köpek çıkıyor 'doğuya yatırım yapılmıyor, insanlarımız aç vs vs vs' saçmalıyor bu da yetmiyor insanları kandırmaya çalışıyor ama sırf geleneği yüzünden kaybetmiş bir millet te inanıyor alıyor eline silahı çıkıyor vuruyor kırıyor öldürüyor bunda bir beis görmediği gibi kendisine manifesto bile belliyor bir de buna biad ediyor ölümü pahasına bile olsa.
hasılı kelam; türk insanının kimsenin bir avuç toprağında gözü yokken milyonlarca aç gözün bu insanın toprağına dikilmesi ırkçı olmayı zorunluluk haline getiriyor az bir şey de olsa tarihine, atalarına saygısı olan insan için.
