michel houellebecq'in ayni adli romanindan sinemaya alman yonetmen oskar roechler tarafindan aktarilmi$ carpici, ariza bir eser temel parcaciklar.. (orgy sahnelerinde sertle$ebilecek onlarca erkek taniyorum)
tutkularinin esiri bir erkek, tutkularini minimize eden bir ba$ka erkek ve onlarin a$k kavramiyla olan kavgalari; bu iki erkegin uvey karde$ olmalari ve annelerinin de aslinda bir "kaybeden" olmasi, seks'e sofistike bir baki$ atan filmin bendeki ozetidir..
2006 yapimi filmin oyuncu kadrosu bu siradi$iligin gorsele yansitilmasini gercekci kilacak olcude iyi: moritz bleibtreu, lola rennt ve im juli'dekinden farkli degil yine. franka potente ise cildirtici guzelligi ile onun hakkinda sinematografik bir ele$tiri yapamiyor olu$umun nedeninini sunuyor beklendigi uzre. eksper degilim, haddimi bilirim, neyse..
insan irkindan daha guclu olan iki $ey olabilir bence: grip virusu ve sevgisizlik.
113 dk boyunca gordugunuz tum o hirpanilik, tabu-tanimazlik, kopukluk da bu yuzden; bizi ilgilendiren o abstre lanet yüzünden: sevgi yoksunlugu.
cocuguna uyku ilaci verebilen, ogrencisine penisini gosterebilen biri olarak bruno, tum bu karma$anın merkezinde sevgisizlik oldugunun farkında miydi degil miydi emin degilim ama;
biyolog karde$i michael en azından daha munis, daha zarari kendine bir tip ve skandalsiz bir hayatı heyecansiz, hareketsiz, herkes gibi ya$iyor..
tanitmak $oyle dursun; mumkunse tek ba$iniza izleyin bu filmi. ba$rol oyuncusuna en iyi erkek oyuncu odulu'nu getirdigini bilerek.. afiyetle.
