ömrü, tamamen iki tarafın davranışlarına bağlı olan bir duygudur aşk...ne ilginçtir ki aşkın bir iki adım ötesi de nefrettir. hani o "görmezsem ölürüm" dediğiniz, gözünüz telefon ekranında aramasını beklediğiniz o adam, size öyle şeyler yapar, hayatınızı öyle kötü duruma getirir, duygularınızı uçurum kenarında gezdirir ki bir anda kendinizi ondan nefret eder durumda bulursunuz. hani o gözünden bir damla yaş akmasına kıyamadığınız, ne zaman "ihtiyacım var sana, kötü durumdayım"dese koşa koşa yarasına merhem olduğunuz o adam var ya, size öyle bir kazık atar ki, size öyle merhametsiz oyunlar oynar ki bırakın onun sesini duymayı istemek, ellediği kapı tokmağına bile dokunmak istemez duruma gelirsiniz. anlarsınız ki birine aşık olmak, kayıtsız şartsız her hatasına göz yummak değilmiş. anlarsınız ki aşk, gururu hiçe saymak, kendi değerinizi yerler bir etmek değilmiş...yapılacak tek bir şey kalmıştır, ardınıza bakmadan çekip gitmek...aşk da ölür.
