sene 1995. ilkokul 3.sınıftayım. o seneye kadar tüm derslerim karnede 5’ti, sadece müzik 4’tü. çünkü çekingen bir çocuktum. biliyordum bir kere şarkı söylesem o da karneye 5 gelecekti, ama dediğim gibi utanıyordum.
o zamanlar burak kut yeni yeni ünlü olmuş. benimle oynama şarkısı ortalığı kasıp kavuruyor. ben de tv’de klibini izledikçe dansını falan taklit ediyorum. dedim dur ben bunu müzik dersinde de yaparım karneye 5 getiririm. gittim okula müzik dersinde parmak kaldırdım başladım taklide. bir taraftan şarkı bir taraftan dans, ortalık yıkılıyor. arkadaşlarım alkışlıyor, öğretmenim mutlu. coştukça coşuyorum. sonra yaşandı bitti şarkısına geçtim. bilen bilir onun bir şiirimsi bölümü vardır. dedim ya gaza gelmişim o bölümde öğretmenime dönerek bir elimi de ona çevirerek okumaya başladım: “heyecanlıyım, çok çılgınım bebeğim! gel bana, benimle olmak tek çare!”
öğretmenim kendisine hitap etmiş olmamdan hoşlanmamış ki o sene müzik karneye 3 geldi!
