ne çok mükemmel, ne çok kötü, aslında ne de orta bilmiyorum. ama şöyle bir şey var mesela. insan, mutlu olunca psikolojisi iyi olur diyelim. psikolojisini iyi hissedince insan; ne kendi kendine , ne de başka birine benim psikolojim çok iyi lan vallahi oh ne güzel diye deklare edesi gelmiyor ve gelmeyecek gibi düşünüyorum. yani psikolojisi iyiyse birinin mecazi anlamda para etmiyor gibi. iyiyse iyi işte bulandırma gibisinden. ama şu da var. birinin psikolojisi kötü olduğunda onu teselli ettikten sonra , kendi kendine kalıp düşündüğünde benden daha beterleri varmış diye , o psikolojisinin biraz iyiye doğru hissettiğini idrak edebilir belki.
