Şimdi pek gitmiyor ancak eskiden elektriğin gittiği anlarda ben yahut kardeşlerimden biri ivecen bir edayla mum yakmaya koştururdu. Metal bir bardak altlığına koşulan mum, hareketli ve büyüyen bir kafa helezonuyla odanın duvarına aksederek giriş yapardı. Beni sarardı bir heyecan. Ne bileyim, aile olmanın sıcaklığını yaşardım işte. Bir zaman daha elektrik gelmese diye temenni ederdim o ara. Elektrik yokken ailemin dağılamayacağını sanırdım, ama gel gör ki gerçekler öyle değilmiş...
