tarihin hemen hemen her döneminde gerçek sanat, sanatçı ve gücü elinde bulunduran siyasi yöneticiler arasında hep bi savaş olmuştur.
sanat, halkı düşünmeye ve sorgulamaya sevk eder. toplumların uyumasına doğrudan engellemelerde bulunur.
şimdi bakalım ülkemize.
sanat kavramının içi türkiye'de önce müzikte, sonra ise edebiyatta boşaltılmaya başlandı. yarı çıplak iki göt sallayan erkek ve kadınlar şarkıcı, ardından sanatçı olarak nitelendirilmeye başlandı. ardından, oradan buradan araklamalarla kitaplar(!) çıkartan yazar ve şairler ortaya çıktı. ve bunlara sanatçı dendi. büyük bütçelerle tanınır, yüceltilir hale getirildi. nazımlar hiçe sayılıp betmenler adam yerine kondu. mafya gücünü arkasına alıp bazı yayınevleri "destek"lendi. ve tüm bu aklınıza gelecek olan isimler hükümetin eteklerinden asla ayrılmadı.
iş bu noktada pek bilinen kişiler tarafından gerçek sanatçılar çoğunlukla bertaraf edildi ya da onlara terörist dedi. ortada düşünmeyi, sorgulamayı durduran sözde sanatçılar çıkartıldı ve beyinler boşaltılmaya devam etti.
