epeydir buraya girip yazmıyorum. bir şekilde söylemek istediğim şeyleri bir yerlere yazmam gerekiyor. Yaşanan dört yılın bedeli mesajla ayrılık olmamalıydı. Evlenmek için adım atılan bir süreçte hemde.
Bir eğitimde hocanın özgeçmişini incelerken bağlanma kuramına nasıl gönül verdiğini fark ettim. Ayrılık diyordu, ardından gelen akademik kariyerin çöküşü, bolca kilo verme, bolca sigara, bolca alkol, az uyku, çok keder diye tanımlamıştı kariyerinin başlangıcını.
her zaman yan yanaydık, koptuğumuzu inan hiç fark etmedim. Ben sanıyordum ki bu zorlukları atlatmak için elimizden geleni yapıyoruz, ikimiz de geleceğimizi planlamak için çabalıyoruz. Ben nerden bilebilirdim ben evliliği planlarken sen ayrılığı planlıyordun. Son hafta yanına gelmek istediğimde gerek yok demiştin, zaten ortalık kalabalık, seninle ilgilenemeyiz. Ben ilgi görmek için değil sizlerle ilgilenmek için gelmek istemiştim.
Hatta sen gitmeden bir gün önce aradığımda annen de baban da oğlum demişti bana, neyin oğluydum ki? Sen çoktan kararını vermişken, bana oğlum demeleri içimi daha da acıttı. Var mı bir ihtiyacınız, geleyim demiştim. Belli ki geleceğimiz için veremediğin tüm kararları ayrılık için çoktan almıştın.
Öfkeliyim, kızgınım. Ayrılık her ilişkide olabilir, saplantılı bir şekilde "ille de ben" demiyorum. Ancak bir neden söyleseydin, yanımda olmadın deseydin, ilişkiye sahip çıkmadın deseydin, kıskandın deseydin, engelledin, özgür bırakmadın deseydin. Sadece ayrılmak istiyorum diyerek ilişkiyi bitirmen ne sana yakıştı ne ilişkiye.
Bu ilişki böyle bir ayrılığı hak etmemişti. Ben böyle bir ayrılığı hak etmemiştim.
Sanırım eğitimde "lan bu kadar da olmaz" dediğim hocanın izinden gidiyorum.
Bolca alkol, bolca sigara, bolca okuma, bolca keder, bolca düşünce, bolca dert, bolca hayal, bolca beklenti, bolca acaba, bolca bolca bolca... Yüksek lisans tezimi bağlanma üzerine yapacağım. Sen bilmesen bile senin için çalışıyor olacağım. Okuduğum, yazdığım, araştırdığım her şey ilişkide neyi eksik yaptığımı öğrenmek için olacak. Unutmak diye bir şey yok, gerçekten başka birini seveceğime inandığım ana kadar seni bekleyeceğim.
Sevgili olduktan bir gün sonra da sen terk etmiştin. Belki de o an fark etmeliydim her şeyi. Olsun, keşke demiyorum hiçbir zaman. Öfkeliyim, kızgınım ancak pişman değilim. iyi ki tanıdım seni, iyi ki tanıdık birbirimizi. Umarım kendinle ilgili her şeyi halledersin ve güzel bir geleceğin olur. Bana gelirsek, ben unutmayacağım. Zaten unutmak diye bir şey yok, unutamazsın da. Geceleri gel artık yanıma demeni de unutmayacağım, sabahları erken uyandığında beni uyandırmanı da. Ne yardım isterken yüzündeki masumiyeti unutacağım ne de beni sevdiğini söylerken gözündeki şefkati. Fazla uzun bir yaşamım yok ancak sen yaşadığım süre içindeki en çok değer verdiğim, en çok sevdiğim ve en çok önemsediğim insan olarak kalacaksın. Umarım bir gün beni gerçekten önemsediğini hatırlarsın ve ayrıldığımızı yüzüme söylersin. Böylece kendi hayatıma dönerim.
Güldüğün her an güller açıyordu penceremde ki sen çok severdin bu şiiri. Okumamı da isterdin.
Güldün, güller açıldı penceremin demirlerde. iyi ki geçtin hayatımdan.
