hipertansiyon hastasıydı annem, beyin kanaması geçirdi, saatlerdir bekliyorum ameliyatın bitmesini. elimden hiçbirşey gelmiyor. kız kardeşlerim var 2 tane, onlar da perişan oldular. neredeyse 6 aydır ne annemi, ne babamı gördüm, bayramda da gidemedim yanlarına. işte o öylesine koyuyor ki, yumru gibi boğazımda takılıp kalıyor, temmuzun 6sında düğünümüz var, benden çok daha heyecanlıydı, kovalamaya çalışıyorum kafamdan sanki bir sivrisinekmişcesine ama göremeyecek olma ihtimali öylesine korkunç ki. naparım ben, napar kardeşlerim. babamı ilk kez hayatımda bu kadar yenik görüyorum, mesleği gerekirse başkalarının hayatları için ateşlerin içerisine girme olan bir insan, kendi eşi bir oda içerisinde can çekişirken eli kolu bağlı oturmaktan başka hiçbirşey yapamıyor, koymaz mı insana, bütün dengelerimiz altüst oldu. yazmak istemiştim, kusura bakmayın drama için...
