çoğu insanın kıymetini bilmeden harcadığı zaman dilimi.
küçük bir çocukken henüz 6-7 yaşlarımda iken ; bir arkadaşımla bahçeli evimizin önünde oturmuş gelen geçenlere bakıyor, fütursuzca laf atıyorduk insanlara yaşımızın verdiği güven ve cesaretle. iki genç kız geçiyordu o an ;
- bak dedim oğlum evleneceğim ben şununla. kızlar bakıp gülümsedikten sonra gelip saçımı okşadılar ;
- daha çok küçüksün belki büyüyünce dediler ve yollarına devam ettiler.
zamanda kendi yoluna devam etti, önüne geleni ezerek hiç durmadan aktı gitti. tam da şu an gibi mesela. şimdi ben buraya bir şeyler karalıyorum ya birileri okuyacak, üstünden zaman geçecek bu site hala durursa birileri ben öldüğümde de okuyacak. ama bilmeyecek ben ne yaşadım nasıl harcadım zamanı ya da zaman beni.
gençlik ; zaman denilen kavramın içinde harcanılan bir dilimdir. en tatlı yerinden yesen bile damağında kalır tadı. sonra geçer.
durduramazsın...
bakma başta yazdıklarıma ; kıymetini bilsen de geçer..
