Yarın deneyimleyeceğim olaydır. Oysa kendimi ne kadar çok üzdüm bir daha görecek miyim diye. O karanlığın içinde onun bir yabancıya dönüşmesini ve bağların kopmasını hiç kabullenmedim. Demek ki insan ne yaparsa yapsın sevgi gördüğü yere yeniden dönüp bir bakmak istiyor. Yeniden sever miyim peki? Sanmıyorum. Bu kalp sadece anılara saygı duyuyor, onu da seviyor ama kontrollü bir şekilde. Sadece yılların bıraktığı yara izleriyle....
Edit;
Yaprağı yedim. Her yanım acıyor. Ama yine çağırsa giderim. Allah'ım yarım et be.
