insanlardan, kötülüklerinden, yanılmaktan, anlamsız yarıştan, her gün aynı şeyleri yapmaktan, yeni insanlar tanımaktan ve kölelikten o kadar sıkıldım ki yaşama amacım sadece sevdiğim insanlara bir kere daha sarılabilmek. Onlar var olmasaydı sanırım ben de var olmayı beceremezdim. Onlara tutunuyorum. Ye iç kazan. Kazanmak için ye, yemek için kazan. Anlamsız işte. Maalesef yaşama amacım bu kadar şahsımdan bağımsız ve bu kadar tükenmiş durumda.
