istanbul'da yaşıyor ve ulaşımda tercihiniz metrobüsten yanaysa yaşamamanın imkansız olduğu anların hepsi birer hikayedir aslında. Hatta bir toplumun genel yapısını,zihniyetini,anlayışını,nezaketini sabah saatleri ya da aksam iş çıkış saatlerindeki metrobus seyahatlerinde pekala görebilirsiniz.
Birkaç tespit ve anımı paylasayım, izninizle..
1-Boş metrobuse ilk durakta zıplayarak binmek isteyen ve zıplama girisimi sonucu düşen insan(Sabırsız ve bir o kadar da heyecanlı, kontrolsuz bir toplumu)
2-Kapı tarafında dikilen ineceğe de bineceğe de yol vermeyen insan tipi(Toplumun sencilden ziyade bencillige yatkın anlayışını)
3-Dua et bayansın vs... diye kaba diyaloglara giren erkekler(Toplumda bastırılmış olan aşağılık kompleksinin cinsiyetçi ve sert yaklaşımlarla vuku bulmasını)
4- Uyuma numarası yaparken 3 durakta bir gözü ile yoklama çeken gençler(Toplumun baskı karşısında susarak ve mış gibi yaşayarak suya sabuna dokunmayan kesimini)
5- Gözleri ile oturan gençleri taciz edercesine bakan orta ve üst grup yaştaki insanlar( Ayırt edici özelliklerini menfaatleri için kullanan ve genellemekten çekinmeyen genelde şikayetçi olan nezaketsiz kesimin yaklaşımını) gibi gibi gibi...
Aslında yaşanılan her an her olay bizi anlatır bizi gösterir, siz sizden ibaret değilsiniz.Her daim bu bilinçle ve iyi bi iz bırakma eğilimiyle kalmaniz dilegiyle...
