-erken samimiyet kurmak. siz siz olun kimseyle hemen samimi olmayın. insanlarla çabuk samimi olan tiplere de biraz mesafeli olun. hayat bana erken samimiyetin iyi birşey olmadığını defalarca öğretti. ha bir insanla yıldızın çabuk barışır, kafa yapın uygundur onu anlarım ama öyle olması halinde bile siz işi bilerek yavaştan alın. sonra pişman olmayın diye.
-karşı tarafa olmayan anlamlar yüklemek. "ayşe asla öyle birşey yapmaz" "mehmet beni satmaz" "ferit usta bizi kazıklamaz" "karım-kocam beni aldatmaz" vs. gibi beylik laflarla karşı tarafata aşırı güven duymayın. tabi paranoyak olun demiyorum ama içinizde biyerde hep o an'a hazırlıklı olun. insanoğlu çiğ süt emmiştir, bugüne kadar başınıza gelmediyse bundan sonra gelmeyeceği anlamına gelmez.
-sivri dilli olmak. hep atarlı bir üslup kullanan tiplerin başarıya ulaştığını veya huzuru yakaladığını henüz görmedim. siz yorulursunuz. etrafınızı da bezdirirsiniz. elbet sert tavır takınacağınız, taviz vermemeniz gereken tipler olacaktır ama bunu hayat felsefesi haline getirirseniz vay halinize.
-hep destek olmaya çalışmak, feragat, özgeci tavır. belli bir süre sonra veren hep siz, alan da karşı taraf olduğu için tükenmişliğe sebep olabiliyor. teraziyle ölçecek halimiz yok elbette ama en azından karşı tarafın da sizin için birşeyler yaptığını görmeniz gerekmektedir.
