Üniversitedeki ilk yılımdı. ilk görüşte vurulursun ya, öyle vurulmuştum. Bebek gibi birşeydi. Birkaç gün içinde onunla tanıştım, sonra aynı sırada oturmaya başladık. Bütün günümüz onunla geçmeye başladı. Ders aralarında falan hep konuşuyorduk, aramızdan su sızmaz haldeydi. Evet hayallerimin aşkını bulmuştum sanırım. Derken bir de öğrendim ki deist imiş. Bilakis ben de 5 vakit namaz kılan biriyim. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi oldu. Bu sefer onu müslüman yapmak için çabalamaya başladım ancak o asla bu konulara girmeme bile izin vermiyordu. Kendimden utanıyordum. Bir deist ile beraber olamazdım. Bir yandan da ona aşık olmam en büyük problemdi, ondan vazgeçemiyordum. Birgün sudan bir mevzudan aramızda gerginlik oldu, ayrıldık. Ama içim içimi yiyordu, onsuz ne yapacaktım? Derken aradan haftalar, aylar geçti. Yarama en iyi merhem zamandı. Tam 1,5 yıl sonra o bana yanaşmaya başladı, telefondan aramalar, hem yamacımdan gelmeler. Buna bir nebze izin verdim sonra ona siktiri çektim. Aradan geçen 15 yılı görünce hele ki çekmişim diyorum. Bir dinsiz ile ben ne yapardım?
