Bu kadar aptal olmamın nedenlerini düşünürken ve bir dünya psikolojik çıkarımlarda bu saçmalığın nedenini ararken kendimi kaybettiğimi fark ettim. Çok yoruldum aynı salaklıkları tekrar tekrar yapmaktan... Neden düzeleceğine, beni bir daha kandırmayacağına, en az benim kadar seveceğine inandım ki? En büyük yalanı ben kendime söylemişim bunca yıldır. Neden kendimi bunca yalanla avuttum ki? Suçlayacak biri de yok kendimden başka. insan kendine sürekli çelme takarsa nasıl ayağa kalkar? Umut taşımadan yol almaya çalışmak ne zormuş, çok ama çok zorlanıyorum artık...
