çok ciddi bir araştırma ve hazırlık sürecinin sonunda, yüzlerce insanın emek verip ortaya koyduğu sinema filmi, belgesel.
Tanım budur.
Mustafa Kemal Ataturk'un en nihayetinde bir insan olduğu, korkularından güç alarak, pes etmek, kaçmak yerine, sıradan bir insanın çok çok üstünde bir mücadele verdiğinin altı çizilmektedir.
Yapılan eleştirilerden en çarpıcı olanı bu filmin kemalizmi dogma olarak yaşayanlarca lanetleneceği ve diğer tarafta kemalizmi baş düşman ilan eden yobazlarca da bir koz olarak kullanılacağı yönünde.
Yani iki taraf söz konusu.
"Aman çocuklarınıza izletmeyin, bu kepazelikten başka bir şey değil" şeklinde inleyen güruh; aptallığın tutsağı olmuş, algı duyusunu yitirmiş bir grup kendini bilmezden başka bir şekilde açıklanamaz kanısındayım.
Atatürk bir efsanedir, bir efsane yaratmıştır. Ancak bu efsanenin kurucusu bir insandır. Aşık olur, acı çeker, en yakın arkadaşları tarafından süikast düzenlenir, en yakın arkadaşlarını idama gönderir, doğmakta olan türk sosyetesine hem iyi bir örnek olmak zorunda, hem de doğru stratejiler üreten bir asker olmak zorundadır. Yanılgılarını kabul eden, onu alkışlayarak karşılayan halkın günü geldiğinde onu linç edebileceğinin bilincinde olan sağ duyusu yüksek, erdemli bir insandır. Atatürk bir insandır. Atatürk hayatını vatanına vakfetmiş bir evlattır.
Şimdi sorarım size, manen ve maddeten tüm varlığını bu ülke adına adayan adam kendini içkiyle avutmaz da kim avutur? bu adam hiç mi ağlamaz? hiç mi düşmez? düştüğünde dizi kanamaz?
Aptallığı bir kenara bırakıp bu efsane adamın insani taraflarını izleyin! Ve bu izlediğiniz "kimilerince tü kaka edilen" yönlerden kendinize dersler çıkarın! Bu film Atatürk'ü aciz, kimsesiz, yoksun ve düşkün anlatmamaktadır! Açıp gözlerinizi bir kez daha izleyin! Bu adamın en büyük korkularından en dipsiz zaaflarından nasıl güç aldığını nasıl bir efsane yarattığını izleyin! Atatürk'ü anlamak için şu at gözlüklerinizi, şu ortaçağdan kalma dogmalarınızı atın artık bir tarafa!
