kıskanmak ile ilgili kısa bir anımla anlatmak istediğim başlık. yakın bir arkadaşım var, sevgilisi hostes. haliyle seviyor kızı. ve bu da haliyle çok kıskanıyor. ama bayağı kıskanıyor. sohbet eşliğinde dertleşiyorduk. oradan başka biri dedi ki. abi ne kıskanıyorsun, sonuçta kıskandıkların da olsa onunla sen çıkıyorsun, ona sen sahipsin kıskanmasan ne kıskansan ne tarzında bir cümle sarf etti. duramadım, müdahil oldum. yakın arkadaşım dediğim kankama ve bu cümleyi kuran arkadaşa, kıskanmak öyle basit bir olgu değil bence dedim. yani eğer çok seviyorsan, kıskanmayı dozunda yap ve sonuç itibariyle bu bir ilişki boyutu olduğu için, sahip olmaktan öte işin içinde sevgi varsa, kıskanmanın öz güvensizlik ile ya da ona ben sahibim gerisi önemli değil tarzında düşünme dedim. ki, o'nun için ben varım dediğiniz ve sevdiğiniz o kişiyi kıskanışınız esasen sahiplenmek, benimsemektir zaten. tabii her şeyde olduğu gibi dozunda.
