hoşgörüsüzlüğümüzün, insan sevgisizliğimizin, kibirimizin ve milleti devletten altta görme alışkanlığımızın, statükoya olan özlemimizin ve demokrasiyi hiç sindirememiş olduğumuz gerçeğinin ifadesi bir yazı.
ne yazık ki sevmiyoruz birbirimizi. ne yazık ki tahammülümüz yok dinlemeya anlamaya. o kadar aciz ve zavallıyız ki siyasetimiz bile akp' den ve chp' den ibaret. o kadar dar düşünüyoruz ki ne din' in, ne cumhuriyet' in , ne de ikisinin bir arada ne kadar güzel olduğunun özüne varamıyoruz. o kadar at gözlüğüyle kuşatılmışız ki. o kadar nefret , kibir, ve bencillikle dopdoluyuz ki; hepimiz neredeyse 20 li ,30 lu yaşlarda olmamıza karşın o kadar dejenere, çürümüş ve özünü yitirmiş haldeyiz ki. nefretimizden önümüzü göremiyor, kalbimizi dinleyemiyoruz.
çok yazık. bırakın vatanımızı sevmeyi, kendimizi bile sevmeyecek kadar sevgisiziz.
bu ülkede sevgisizliğinden, öfkesinden, önyargısından , kibirinden dolayı başkalarına her nedenle herhangi bir şekilde zulmetmiş herkese tek bedduam var;
dilerim kürtlerden nefret eden biri bir kürde, türklerden nefret eden biri bir türke aşık olsun. dilerim başörtülü birinden nefret eden başörtülü birine, dilerim bir dindar bir ateiste, dilerim bir subay bir vatandaşa, bir vatandaş bir subaya aşık olsun. dilerim hepiniz öfkenizi aşkla sınamak zorunda kalırsınız!
