her zaman erdem degidir. bazen tamamen mecburiyetten muhurlersin dudaklarini. onunde yalnizca kagitlar vardir. her sey orada yazar. cunku artik susmaya dayanamamissindir. bu yuzden mecburen bir yerlere karalarsin icindekileri. bu seni biraz da olsa rahatlatir. yine de hala susuyorsundur. bu sadece gecici bir cozumdur. suskunlugun devam ettikce bir noktadan sonra dusuncelerin tum kainati asar. artik kagitlara bile dokmek imkansiz hale gelir sözcükleri. tipki su anda oldugu gibi.
