veya hırsızlıkla, birine işkence etmenin? düşündüğünüz zaman aklınızda bir takım eylemler canlanır. evet bunlar teknik açıdan kısmen farklıdırlar. fakat hepsinin ortak bir noktası vardır; bunların hepsi "ahlaksızlık" düzleminde yer alır. hepsi suçtur ve "yapılmaması" gerekir.
örneğin, bir çocuğa tecavüz ettiğiniz zaman o çocuğun hayatı kararır. geleceğini elinden alır, umutlarını mahvedersiniz. bu çok kötü bir şeydir. savunulur bir yanı yoktur. direkt "aşağılıkça" bir eylemdir. peki ya yetişkin birini öldürmek? yani cinayet. o da öyledir değil mi? elbette. ancak bu iki eyleme verdiğiniz tepki aynı değildir. örneğin, cinayet filmlerini keyifle izler, hatta gerçekten güzel kurgulanmış olanlarını hayranlıkla izlersiniz. puanlama sistemiyle onları puanlar, dahası başrolde oynayan, "katil" ve "kötü" karaktere hayranlık beslersiniz. onun fotoğraflarını telefon arka planınıza ekler, adını sosyal medya da nick name olarak kullanırsınız. peki ya pid0fili barındıran bir filmi ele alalım. o filmi izleyince aynı düşüncelere bürünür müsünüz? asla. neden? "ya çünkü o çok rezil bişey" diyorsunuzdur.
evet, katılıyorum. çok rezil. ancak, cinayette aynı oranda rezildir. pid0fili birini görünce nasıl tiksiniyorsanız, bir katili gördüğünüzde de aşağı yukarı aynı oranda tiksinmelisiniz. ama tiksinmiyorsunuz. çünkü cinayet, hırsızlık, işkence ve türevi suçlar "normalleştirildi". "sanat" adı altında edebiyat romanlarına konu oldu. izlenme rekorları kıran filmlere ve dizilerde işlendiler. bunlar artık "suç" olmaktan çıkıp, eğer "kaliteli" işlenirse, "sanat" olmaya başladılar.
sahiden bunu hiç biriniz garipsemiyor musunuz? ahlaksızlık ve suç algınız değişiyor. bunun farkında bile değilsiniz.
objektif düşündüğünü sanan, kendi mantığını kullanan, kararlarını özgür bir biçimde verdiğini sanan birer düşünce kölelerisiniz. bir gece de oturup düşünün beyler. sadece "düşünün". inanın bana, bunu her yaptığınızda kafanızda flaşlar patlayacak. aydınlanacaksınız. hiç olmadığı kadar.
