milli eğitim bakanlığı'nın "milli sosyoloji" gibi saçmalıklardan sonra "milli sanat"ın da taraftarları olduğunu öğrendiğimiz film.
atatürk'ü ne olduğundan yüce gösterebilecek, ne de alçaltabilecek bir film var önümüzde.
bir "film". tarzını, anlattıklarını beğenirsin ya da beğenmezsin, orası ayrı ama bir "sanat" eseri bu. bilmiyorum kimileri sanatı "yüceler yücesi kutsal devlet"in çıkarlarına hizmet eden bir araç olarak mı görüyor ama kim ne derse desin tarihin her döneminde ve her yerde kendini kanıtlayabilen her "gerçek sanat eseri", eser sahibinin özgür ve özgün yorumuyla ortaya çıkageldi.
ırkçı kurtçuklara göre, atatürk filminin müziklerini nasıl bir yabancı yaparmış, atatürk hep yabancıların karşısına dikilmişmiş falan filan. "milli sanat" eserimiz (!) kırpıla sansürlene kuşa çevrilmiş kurtuluş gibi belgesel desen belgesel değil, film desen film değil görüntü kayıtlarıdır bunların hakkı tabi.
"müziği beğenmedim, şahsi beğenime hitap etmiyor" desinler, teknik yönden eleştirsinler biz de "eyvallah, haklı olabilirsin" deyip geçelim. acı olan durum, yabancılarla askeri ve politik alanda mücadele etti diye atatürk'e de kendi ırkçı zihniyetlerini mal etmeleri. bu kurtçuklara göre "yüce türk kanı"na (!) sahip olmayan bir sanatçı atatürk gibi gökten inmiş bir ulu türk'ü anlamaya ya da sanatıyla yorumlamaya bile cüret edememeli. "goran bregoviç de kimmiş, o da sanatçı mı? dedesi dedeme köprüden geçerken küfretmiş bi kere" der atarlar dünyanın kabul ettiği bir müzisyeni bile. halbuki müzikleri şöyle ismail türüt ayarında süper türkler falan yapsaydı, senaryoyu da en etikten habersiz vakanüvislerimiz yazsaydı ne güzel güle oynaya, horon tepe tepe izlerdik, değil mi?
