--naklen--
neyse nişan düğün olur biter. kendi evlerine geçerler.
kız tam bir evhanımıdır. yaptığı yenir, konuştuğu dinlenir. zaman zaman romanlığı tutar. açar bir roman havası oynarda oynar, eşinide neşelendirir kendiside neşelenir.
lakin zaman zaman bir yalnızlık hissi gelir kıza. ait olmamak gibi, sanki buralar ona ait değilmiş ya da o buraların değilmiş gibi. o zamanlar bir hüzün çöker.
öyle ya şimdi mahallesinde olsa ya düğün vardır ya nişan, ya akşam birilerine giderler oturmaya ya da birileri gelir.
parası pulu çoktur ama eksik bişeyler vardır. anlayamaz anlayamayınca fevrileşir hatta yok yere kavga çıkarır.
bizimki bi süre anlayamaz. sonra ayıkır. der ki bu kız ortamını özlüyor. e naapsın ama iş güç burada.
günlerce bi çözüm düşünür.
bi kaç ay sonra kararını verir ve uygular çözümü.
bulup hayata geçirdiği çözümü göstermek için kızı alır eski mahallesine götürür.
bizimki, kız orada otursun ortamına ve ailesine yakın olsun diye, kızın ailesinin tek katlı olan evinin yerine 3 katlı bir yer yapmıştır. işte yeni evin der. artık burada oturacağız.
bi kaç hafta sonra taşınırar. çoğu şey normale döner.
bi kaç sene orada otururlar. bizimki eşi mutlu olsun diye her gün 60 km yol gidip gelir, işine varmak için.
bir süre sonra kız çağlayan daki evi de benimser. bazen eski maaalesinde evet maaalesinde bazen çağlayan da otururlar. konu komşu edinir kız ve çevresinde sevilen, sohbeti aranan biri olarak hayatına devam eder.
anladığınız gibi. sıradan ama tarafıma uzun zman önce anlatılmış bir hikaye.
hikayenin aklıma geliş sebebi de alttaki video.
--naklen--
videodaki kişilerin hikayeyle ilgisi yoktur. sadece video sayesinde eski bir hikayeyi hatırlamış olmamdan başka ilinti yoktur.
