gençtim. bizim oralarda tay derlerdi. başta taytı çağrıştırdığı için sevmemiştim. zamanla alışıp müptelası olmuştum. artık herkes tayat diyordu. hayatı çağrıştırdığı için üzülmüyor değildim. okşanmak konusunda üzerime tanımıyordum. tüm zamanım otlarken gördüğümde tanımayacağım kişiler tarafından okşanmakla geçiyordu.
- bla bla -
büyüdüğümü hissediyordum, çünkü artık okşamak yerine vurmak tercih ediliyordu. o gün gerçekten güneş "alın amına koyim" dercesine gösteriyordu kendini. biz de sike sike alıyorduk, çünkü açık alanda otluyorduk. neyse, o gün bir tayavrat gördüm. ömrümde, yani çiftlikte gördüğüm en güzel tayavrattı. başta tevratı çağrıştırdığı için bu ismi sevmemişti ama mecburdu. bunun farkında olarak toynağından tuttum. baş döndürücü bir endamı vardı. çiftlikte kimse olmadığında "kıraç"a bağlayıp, kişniyordum. kişniyordum, kişniyordum, bir gün baktım, kişnemeden duramaz olmuşum...
yine çiftlikte kimsenin olmadığı bir gün kişnemeye başladım. patavatsızca kişniyordum. o yüksek dozajlı kişnemelerin ardından, bir irkilmeyle doğruldum. tayavrat odama geliyordu... nallarının üzerinde yürüdüğünü hissediyordum ve kafamı pencereden uzatıp bakınca karanlığın içinden simsiyah gözlerini gördüm. yanıma geldi ve hiç kişnemeden öpmeye başladı... o öptü ben öptüm, o öptü ben öptüm... kaçıncı önsevişmemiz hatırlamıyorum, yerden bir kaldırma kuvveti geldi. krikoyla yukarı çekilen lastiği patlamış araba gibi hissettim. bir de baktım, at olmuşum!
