Eskiden içten içe korktuğum hırıltılardı. Özellikle de başlarını okşadığım an gelmeye başlıyorsa. Sanki her an ağızlarını kocaman açıp ısıracaklarmış gibiydi. *
Ne evcil ne vahşi olan bu canlılar ürkünç geliyordu, hele de mırıltı varsa.
Ama meğer hiç de öyle değilmiş. O mırıltı memnuniyetlerinin sesiymiş. Mırıltı içinde pati pati de yapıp hemen ardından kendilerini yalıyorlarsa o an değmeyin keyiflerine. Üstüne sinen kokunuzu tatmak için yalarlar kendilerini kucağınızda iken.
Bir güven ve sevgi anlaşması bu. Biraz da kabulleniş, sahibine kendini teslim etme.
