Şu ara üstüne çok düşünüyorum bu konunun. Ne vakit şikayet etsem şu işsiz halimden “şükür et aç mezarı mı var, seni yaratan bir yoluna koymuştur” der büyüklerim bana.. Evet, En ıssız yerdeki minicik bir böceğin dahi rızkını veren bizi de unutmaz elbet.. her öğün yediklerime dönüp bakıyorum da şükürler olsun halimize, hiç eksilmiyor ve gün geçtikçe de güzelleşiyor. O kadar ince bir mesele ki "rızık" anlamam çok zaman aldı benim.. insan rızkın Allahtan geldiğini bildiğinde daha iyi anlıyor herşeyi. Evet, şu hayatta ne iş yaparsak yapalım ne kadar çalışırsak çalışalım, nasibimiz kadar kazanacağız zaten, ne az ne de çok. Değil mi?
