Fani bir dünyada fani hayallerle bir faniden medet beklerdi.
Yüreğine kazımıştı bir kere sevdasını yoldan geri dönmek zoruna giderdi.
Bitmek bilmeyen dualar silsilesi,
Kaderime razı oldum diyerek kandırıyordu kendini,
Gelmeyecek o adamı bekliyordu içten içe,
Üzülmemek elde değildi küçük hanım,
boyundan büyüktü kalkıştığın.
Ama dedim ya faniydi hayalleri faniydi medet beklediği...
Hem dünya da faniydi!
Neydi ki Bâkî olan?
Kendini diri diri ateşlere atıyordu o bomboş, eskimiş, karanlık kuyulara kapatıyordu farkında değildi.
Üzüleceksiniz diyorum küçük hanım,
Üzüleceksiniz!
Artık pılını pırtını toplayıp derhal o kalbi terk etmeli...
