Nereye ya da kime aitim artık bilmiyorum ya da hiç oldum mu acaba? Misafir gibiyim eskiden ev dediğim yerde ve şimdi ev dediğim yerde ise diken üstünde, her an gidecekmişim gibi, gitmem gerekmiş gibi.
Ve aile, aile önemli hep öyle dediler, hep öyle hissettim. O kadar yabancıyım ki aileme birbirimizi tanımıyoruz bile.
Peki ya sevgili, sevgilim, her şeyim dediğim zaten hep bir yabancıymış, hep uzakmışız, ait olmamışız hiç birbirimize.
Arkadaşlarım var evet yanımda, iyi arkadaşlar ama arkadaşlar, arkadaşlık çok kırılgan geldi daima bana. Yalan değil gerçek arkadaşlardan bahsediyorum yine de aidiyet ihtiyacıma karşılık olmadılar.
Velhasıl ne birine, ne bir yere, ne de herhangi bir şeye aitim. Bana ait olansa sadece kendimim.
