bazen insan o kadar çok sever ki sevdiğini söylemeye bile kıyamaz o insana.söylese kaybedecek diye korkar ve de o insanla kaybetmek fiili aynı cümle hatta aynı yazı içinde bile olmamalıdır.kaybetmenin yanı sıra sevdiğini söyleyememenin diğer bir sebebi o malum cümleyi duymamak içindir:" ben seni arkadaş olarak görüyorum"..bu cümle korkutur her insan evladını,rüyalarına girer, kabus olur.. amma velakin bütün bu hissiyat içindeyken insan , zat-ı muhterem sevilen insan zaten anlamıştır bütün o duyguları ve de sömürgeçlerini açmış beklemededir.en ufak bi ilginiz bu zat-ı muhteremin sömürgeçleri tarafından sömürülür ve de bi zaman sonra sevdiğini söyleyememk bir vezüv dağı olur insanın içinde.patlar da patlar.yara açılmıştır içine kanar.sonra öyle bi an gelir ki gözü kararır insanın ve de bu kara gözler başta sayılan mücbir sebepleri görmez hale gelir.ve de söyleyiverirsiniz sevdiğinizi.sömürgeçli insan evladı da artık bu cümleyi duyacağına ölmeyi tercih eder ve de hayatınızdan ebediyete kadar kaçar ve gider.siz de sömürülen duygularınız ve de artık daha da çok içine kanayan yaranızla kalakalırsınız ortada.
