Aldığım nefesi zorla alıyor, bakmak istediğim yeri zorla görüyorum.
Beni bu dünyayı terk etmek üzere Azad etmeyen yerçekiminden tutun, bu monoton düzene kadar herşeyden öylesine şikayetçiyim ki..
Bütün bir gün belirli bir miktar para karşılığında ömür boyu fabrikada çalışmakla Geçemez, geçmemeli..
Zaman dilimi ertesi günün tatil olduğu cumartesi gecelerinde kilitli kalsa keşke.. Cumartesi akşamı yelkovan ilerlemese, saatler geçmese, insanların yaptığı hataları düzeltmeye şansları olsa..
Öğrencilerin ders çalışmak için sınırsız vakitleri kalsa keşke..
Dünya bu evrenin tımarhanesi.
Burada durmak, son zamanlar oldukça canımı sıkıyor.
