"Cam hamuru, sadece yanarken biçimleniyor; soğuyup katılaştıktan sonra en harlı nefes bile ona kâr etmiyordu. "Ama" diyordu cam ustası hemen arkasından; cam, sert ve kırılgan da olmalıydı, biri olmazsa camın camlığı eksik kalırdı. Kırılıyordu; demek kalbi vardı ama bir kez kırılınca bir daha toplanmıyordu. Toplansa bile bir daha asla eskisi gibi olmuyordu ve kalp, bu yüzden en fazla da cama benziyordu."
Nazan Bekiroğlu-Cam ırmağı Taş Gemi
