doğurmak için kırk takla atıp anne olduktan sonra çocuğunun yüzüne bile bakmayan, normal yaşamına tam gaz devam edebilen süreyya'nın ne kadar şahane, muhteşem, eşsiz ve örnek anne olduğunu, çocuğuna kartlar hazırlayıp kitaplar okuduğunu şarkılar söylediğini masallar anlattığını filan da araya sokuşturduktan sonra sonunda final yapacak olan dizi. biz niye hiç görmedik peki? bebek olduktan sonra kadının yaşamı en azından bir ters yüz olur bunu her anne bilir, bizimki maşallah hiçbir şeyinden eksik kalmadığı gibi çocuğuyla doğru düzgün zaman geçirdiğini bile görmedik. kartlar hazırlıyormuş da masallar anlatıyormuş da bir yandan esma'ya da yetişiyormuş da melekmiş de miş de miş... zavallı ipek'in gayet de günlük yaşamın içinden ve bilimsel olan lohusa depresyonuna şımarıklık deyip süreyya'nın pek şahit olmadığımız anneliğini göklere çıkarmak... pes doğrusu.
