belgesel tadında yalnız ve bagımsız bir lider izledik 'mustafa' da. 'dört mevsim' tablosuyla baslayan bir film. evden kacip askeri lisede okurken, parasızlıktan istanbul'un nimetlerinden faydalanamadıgı icin yakınan bir 'mustafa'. annesinin ali rıza efendi öldükten sonra tekrar evlenmesini, madam corinne ye olan tutkusu nun anlatıldıgı bir belgesel...'lenin' den yardım istemis ve sonuc olarak kilolarca altın ve silah temin etmis. öyle bir kıvrak zekanın ayrıntısıydı ki bu, iki devleti de idare edebilmesini saglamıstı! kendi hayatı dısında ülkesi icin hep dogru kararları vermis bir 'mustafa' nın öyküsüydü. bu filmde vals ve zeybek yapan bir lideri de görüyoruz. kendi degerlerinden taviz vermezken yeniliklere ve evrene acık bir lider! hayallerinin hepsini gerceklestirmis bir 'mustafa'. ayrıca unutulmak gibi bir endisesi de vardı ama bu endise sanırım 'o' na düzenlenen suikasttan sonra kendisini yalnız hissetmesinden kaynaklanıyordu. izmire, verdigi sözden bir gün önce gitmesini; düsmanın hızlı kacısıyla acıklamıstı. ayrıca onu alkıslayan halka tam olarak güvenmedigini zafer sonu istanbul a dönüsü sırasında 'hic bir sey hissetmiyorum, bu alkıslayan kalabalık yarın bizi taslayabilir' türünden bi cümle ile ifade etmistir.
türkiye ye aydınlık bir gelecek bırakan atatürk, en büyük korkularından birini parasız kaldıkları bir gecede söyle dile getirmis:
