Şişmanı yanağını sıkarak severiz, zayıfa önce, "bu ne kemiklerin sayılıyor" diye haset eder, sonra da "zayıf ya her giydiği yakışıyor" diye göklere çıkarmayı da biliriz.
Fakat, eskiden şişman olup sonra zayıflayan kişi öyle midir?
O kişi benim için samimiyetini yitirir.
Hep bir çiçek dilligil sevimliliği olur tontiş insanlarda. Hep neşelidir, güler, eğlenir, umursamazdır. Tabii karnı tok, popocuğu kuru, kendisi mutlu. Aç insan sinsiliği olmaz tontiş insanda.
Fakat, eskiden şişman olup sonra zayıflayan kişi öyle midir?
Kendine güveni gelmiştir bu kişinin. mesela, kısa etek giyer, ama öyle böyle değil, bayağı kısa. Bayağı Kısa etek giyen bir balık etli kız görürseniz sorunuz, eminim yakın zamanda 24 kilo vermiştir.
Saçlarını boyatır hemen. Bayağı kısa etek giyen, balık etli, saçları kontrast renkteki kıza sorunuz, eminim yakın zamanda 32 kilo vermiştir.
Ama samimi mi? Asla. Yüzü gülmüyor, neşesi gitmiş, avurtları çökmüş...
Yazık, önce sağlık, sonra mutluluk, sonra samimiyet.
Yanaklarınızdan makasımı alır, giderim.
